Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

non credo

  • 1 non credo a quanto mi ha detto

    non credo a quanto mi ha detto
    I don't believe what he told me
    \
    →  quanto

    Dizionario Italiano-Inglese > non credo a quanto mi ha detto

  • 2 non credo a una sola parola

    non credo a una sola parola
    I don't believe a word of it
    \
    →  parola

    Dizionario Italiano-Inglese > non credo a una sola parola

  • 3 credo

    crēdo, didī, ditum, ere (vgl. altind. çrad-dhā, das Vertrauen), vertrauen, I) jmd. oder einer Sache vertrauen, trauen, sein Vertrauen (Zutrauen) schenken, a) in Beziehung auf die Zuverlässigkeit, Treue usw.: post amicitiam credendum est, ante amicitiam iudicandum, Sen.: perditissimi hominis est fallere eum, qui laesus non esset, nisi credidisset, Sen. – m. Dat. einer Pers., cr. eorum nemini, Cic.: utrumque vitium est, et omnibus credere et nemini, Sen.: neque quisquam credit nisi ei, quem fidelem putat, Cic.: alci parum od. nimium cr., Caes. u. Cornif. rhet.: alci tantum cr., ut etc., Auct. b. Alex.: consules magis non confidere quam non credere suis militibus, mißtrauten mehr dem Mute als der Treue ihrer Soldaten, Liv. – mit Dat. einer Sache, ante actis veluti male (nicht recht) crederet, Ov. met. 12, 115 (dagegen male creditis hosti, zu seinem Unglück, Ov. fast. 2, 225): non cr. caelo adventantibus Euris, Verg.: o formose puer, nimium ne crede colori, Verg.: equo ne credite, Teucri, Verg.: cr. alcis fidei, Curt.: cr. non amicorum fidei, non liberorum pietati, Sen.: praesenti fortunae non cr., Liv.: neque loco neque homini cuiquam satis cr., Sall.: neque mortali cuiquam neque tempori satis cr., Sall.: virtuti suorum magis cr., Sall.: credere desine ventis, Ov.: dubitare, virtuti an fide (Dat.) popularium minus crederet, Sall. – m. de u. Abl., nec de te credam nostris ingrata serenis, Val. Flacc. 1, 332.

    b) in Beziehung auf die Aufrichtigkeit, Wahrhaftigkeit, Glaubwürdigkeit, jmdm. od. einer Sache trauen, Glauben beimessen oder schenken, glauben, α) einer andern Pers. oder Sache, m. Dat. einer Pers., meliori (einem Weiseren) credere non vis? Hor.: ego potissimum Thucydidi credo, Nep.: si Vergilio quidem credimus, Plin.: si tradenti Caecilio credimus, Quint.: ei negabit credi oportere, cui ipse crediderit, Cic.: his auctoribus temere credens, Caes.: si diceret iuratus, crederes (verst. ei), Cic.: ubi quis semel peieraverit, ei credi postea, etiam si per plures deos iuret, non potest, Cic.: u. so oft parenth. mihi crede od. crede mihi, glaube mir, glaube meinem Worte, folge meinem Rate, auf meine Versicherung hin, griech. εμοὶ πιθοῦ u. πιθοῦ μοι (ein eingeschalteter Ausdruck der Beteuerung), zB. illustrabit, mihi crede, tuam amplitudinem hominum iniuria, Cic.: venies, mihi crede, exspectatus, Cic.: mihi crede, non audebis, Cic.: crede mihi, est properandum, Cael. in Cic. ep.: sed, crede mihi, perire satius est, quam hos videre, Cael. in Cic. ep.: sed, crede mihi, nihil minus putaram ego, Cic.: muta iam istam mentem, mihi crede, Cic.: carpe viam, mihi crede, comes, Hor.: u. so im Plur., haec est una via, mihi credite, et laudis et dignitatis et honoris, a bonis viris laudari et diligi, Cic.: sed, mihi credite, inchoata vestra gloria nondum perfecta est, Liv.: credite mihi, non est turpe misereri, Sen. rhet.: so auch iurato mihi crede, Cic.: crede experto, Sil.: experto credite, Verg. u. Ov.: crede fidei meae, Sen. rhet. (vgl. Stürenb. Cic. Arch. 1. p. 19 ed. 2. Benecke Cic. Cat. 1, 3, 6. Kühner Tusc. 1, 75. Beier Cic. de off. 3, 75. p. 324. Ochsner Cic. ecl. p. 294. Mützell Curt. 6, 11, 35. p. 590 und bes. die reichhaltige Stellensammlung in Mahne Miscell. Latinit. 1. p. 41 sqq.). – m. Dat. einer Sache, cr. carunculae vitulinae (sarkastisch = extis), Cic.: chirographis eius, Planc. in Cic. ep.: fabulis, Cic.: lacrimis, Ov.: Q. Fufium ut cogerem mihi potius credere quam litteris tuis, Cic.: nos non minimo potissimum numero credidimus, haben nicht der kl. Z. Glauben geschenkt (= nicht die kl. Z. für die richtige gehalten), Liv.: cr. oculis magis quam auribus, Liv.: cr. oculis amplius (mehr noch) quam auribus, Sen.; vgl. pro se quisque, nisi ipse oculis suis credidisset, vix pro comperta tantam rem habiturus videretur, Liv.: cr. talia suadentibus oraculis, Curt.: cr. u. non cr. famae, Curt. u. Ov.: quasi minus tali rumori crederent, Suet.: cr. blandis verbis, Ov.: falsis visis non cr., Cic.: somniantium visis cr., Cic.: cr. somniis, Cic.: quam vim habeat offensus crede ei quam in amore habet, davon überzeuge dich durch die, welche er usw., Plin. ep. – archaist. m. Genet. der Sache od. des Grundes, nam mihi divini numquam quisquam creduat, Plaut. Bacch. 504; vgl. Plaut. Amph. 672; truc. 307. – m. in u. Abl., tibi vero, Piso, diu deliberandum et concoquendum est, utrum potius Chaereae iniurato in sua lite an Manilio et Luscio iuratis in alieno iudicio credas, Cic. Q. Rosc. 45 (vgl. unten Passiv unpers.). – m. de u. Abl., maluit avunculo et Caesari de se quam vitrico credere, Vell.: cr. oratori maximo de nomine suae artis, Quint.: Dinon historicus, cui nos plurimum de Persicis rebus credimus, Nep.: de his famae cr., Curt.: leniter te accusans in eo, quod de me cito credidisses, den Gerüchten über mich Glauben geschenkt, Cic.: u. so recte non credis de numero militum, Cic. – Passiv unpers., in quo scelere etiam cum multae causae convenisse unum in locum atque inter se congruere videntur, tamen non temere creditur, Cic. Rosc. Am. 62. – pers. credor = mihi creditur, zB. certe credemur, ait, si verba sequatur exitus, Ov.: creditus accepit cantatas protinus herbas, Ov. – β) sich selbst, sibi cr., sich selbst (seiner eigenen Überzeugung) glauben, bei sich selbst überzeugt sein, crede nobis, crede tibi, Plin. pan. 74, 2: fieri malunt alieni erroris accessio, quam sibi credere, Min. Fel. 24, 2: non satis sibi ipsi credebant, Auct. b. Alex. 6, 3.

    II) in bezug auf etwas vertrauen, 1) = etwas anvertrauen, auf Treu und Glauben übergeben, -überlassen, gew. m. Ang. wem? durch Dat., a) übh.: α) lebl. Objj.: cr. arma militi, Liv.: alci id aurum, Plaut.: aurum terrae, Iustin.; vgl. ea (den Samen), quae terrae credimus, Col.: alci caput suum cr., Curt.: alci illam custodiam (pontis), Nep.: alci custodiam corporis, Iustin.: loco potius quam homini cuiquam custodiam alcis, Liv.: filiarum dotes Iunoni Samiae, Cic.: alci omnem exercitum, Ter.: suas fortunas alcis fidei, Nep.: sibi illum honorem non solum datum, sed etiam creditum et commissum putare, Cic.: alci imperium cr., bene cr., Liv.: latus suum omnibus, Plin. pan.: puero muros, Verg.: alci omnes res od. res tantas, Cic.: alci salutem suam, Curt.: alci tutelam, Plaut.: vela Ionio mari, Claud. – ß) leb. Wesen: cr. alci aegrum, Ps. Quint. decl.: aciem campo, Verg.: alqos alcis fidei potestatique, Cic.: cuinam praesidio pecua credemus? Cornif. rhet.: poet., alqm solo oder terrae, zu Boden strecken, Lucan. – bes. oft cr. se, sich anvertrauen, teils mit Ang. wem? durch Dat., sowohl einer Pers., se suaque omnia alienissimis, Caes.: simpliciter se amicis, Plin. ep.: se perfidis hostibus, Ov.: se Neptuno (poet. = mari), Plaut.: se victori, Cic.: alci venienti se sine dubitatione cr. atque offere, Auct. b. Alex. – als einer Sache, se caelo Iovique, Ov.: se caelo praepetibus pennis (mit usw.), Verg.: temere se colloquio, Vell.: se fidei medici, Iustin.: se publico (der offenen Straße), Sen.: se nocti, Ov.: se pedibus (von Fliehenden), Sil.: se ponto, Ov.: se templi religioni, Vell.: se alcis tectis, Cic.: se ventis, Quint. – teils mit Ang. wohin? durch in m. Akk., in novos soles audent se germina tuto credere, Verg. georg. 2, 332 sq.

    b) der Verschwiegenheit anvertrauen (Ggstz. celare alqm de alqa re), mit Ang. wem? durch Dat., sowohl einer Pers., id tibi non credidit, Cic.: alci cr. consilia sua omnia, Ter.: alci arcanos sensus, Verg.: alci tantundem quam sibi, Sen.: alci verba, Ter. – als einer Sache, quid igitur, postquam recitasti quod erat cerae creditum, iam mihi credis? Plaut.: cr. libris arcana, Hor.: facinus magnum timido pectori, Plaut. c) der Ehrlichkeit im Zurückzahlen ein Darlehn anvertrauen, etwas darleihen (Ggstz. bald debere = etwas schulden, bald exigere = etwas einkassieren), gew. mit Dat. (wem?), quod credidisti reddo, Plaut.: exegit quod crediderat, Cic.: ne quod crediderat perderet, Cic.: cr. alci nummûm mille Philippûm, Plaut.: alci nummum numquam plumbeum, Plaut.: cr. alci pecuniam, grandem pecuniam, Cic.: alci aut pecuniam aut beneficia, Sen.: im Bilde, quam bonā fide (terra) creditum fenus reddit, Plin. – pecuniam sine fenore sineque ulla stipulatione, Nep.: alci numquam quicquam, nisi si accepto pignore, Plaut.: per chirographum et cautionem, Porphyr. Hor.: alci alqd per syngrapham, Cic.: pecuniam alcis fide (auf jmds. Wort), Cic. – si rex amicis suis, qui per provinciam atque imperium tuum pecunias ei credidissent, fidem suam praestitisset, Cic. – cr. nemini, Cato: alci male cr., Plaut.: cr. populis, Cic. – ganz absol., emam, aedificabo, credam, exigam, honores geram, Sen.: cum credebat inductus usuris, Cic.: credendi modum constituere, Cic.: in dando et credendo procedere longius, Cic. – oft im Partic. Perf., pecunia credita, pecuniae creditae, argentum creditum, zB. pecuniam creditam od. argentum creditum solvere, Liv.: pecunias creditas non solvere, Caes.: pecuniae male creditae exactio, Sen. – res creditae, anvertrautes, geliehenes Gut = Geld, zB. solutio rerum creditarum, Cic.: iustitia in rebus creditis fides nominatur, Cic.: u. ellipt. certa credita (verst. pecunia), Quint. 4, 2, 61 u.a. – und subst., crēditum, ī, n., das leihweise Anvertraute, das Dargeliehene, das Darlehn, cr. insolubile, Sen.: cr. iustum, Liv.: cr. publicum, Quint.: crediti et depositi quaestiones, Quint.: abiurare creditum, Sall.: exigere creditum, Quint. u. Suet. (u. crediti exactio, Mela): u. (im Bilde) ex beneficio creditum u. beneficium creditum (zum D.) facere, Sen.: pensatum est creditum damno, Sen.: etiam maso (einem Schurken) reddere creditum, Sen.: solvere creditum sorte (mit dem Kapital nach Abzug der Zinsen), Liv., od. fide incolumi ex thesauris Gallicis, Liv.: iusti debiti solutionem in decem annorum pensiones distribuere, Liv.

    2) etwas glauben, a) = für wahr halten, von etwas (= von der Wahrheit einer Sache) überzeugt sein, gew., mit Ang. wem? durch Dat., α) mit Acc., quid iam credas? aut cui credas? Ter.: ille lacrimans orare, ne ea crederet, Sall.: non impulit me, haec nunc omnino ut crederem, Ter.: primus est deorum cultus deos credere, Sen.: falsum est, quod vulgo creditur, testamenta hominum speculum esse morum, Plin. ep.: saepe, quod falso creditum est, veri vicem obtinuit, Curt.: cr. haec cupidius, Liv.: quod fere libenter homines id quod volunt credunt, Caes. – hoc nolo mihi credas, sed fideli Vergilio, Sen. – u. die (meist parenthet.) Formeln, quod quidem magis credo (und dies ist mir das Glaublichere, Wahrscheinlichere), Cic.: quod equidem non temere crediderim, Suet.: quod nisi expertus vix credat, Vell.: crede hoc meae fidei (meinem Worte), Ter.: quod et non praedicanti facile equidem crediderim, Cic.: quod mihi credas velim, Cic.: od. hoc mihi velim credas, Cic., od. bl. credas mihi velim, Cic., od. velim mihi credas, Cic. (s. Stürenberg Cic. Arch. 1. p. 23 ed. 2. Mahne Miscell. Lat. 1. p. 54). – m. de u. Abl., voce supplici postulare a patribus coepit, ne quid de se temere crederent, Sall.: licet Thrasymachus quoque idem de actione crediderit, Quint. – m. pro u. Abl., potest alio tempore... falsum aliquid pro vero credi, Sall. Cat. 51, 31. – Im Partic. Perf., Euander venerabilior divinitate creditā Carmentae matris, Liv. 1, 7, 8. – β) mit Acc. u. Infin., mit vorhergeh. allg. Pron., credone tibi hoc nunc, peperisse hanc e Pamphilo? Ter. – unmittelbar, utinam Indi quoque deum esse me credant, Curt.: ego ut credam esse (phantasmata) eo ducor, quod etc., Plin. ep.: ita prius coruscare caelum creditur, tum tonare, Apul.: quod vix credendum sit (zu glauben sein sollte) tantas res tam breviter potuisse declarari, Nep.: quod civitatem ignobilem atque humilem Eburonum suā sponte populo Romano bellum facere ausam vix erat credendum, Caes.: imperii hoc verbum, non adulationis esse, obsequio crede tuo, davon überzeuge dich durch deinen Gehorsam, Plin. pan.: illi non amari se credebant sibi, waren bei sich selbst überzeugt, Plin. pan. – und in der Formel credas mihi velim, zB. credas mihi velim magis me iudicio hoc, quam morte amici laetatum, Cic.: mihi affirmanti credas velim me huic mancipio debere plurimum, Cic. (vgl. oben no. α). – γ) mit folg. (indir.) Fragesatz: credis huic quod dicit? Ter.: tarde quae credita laedunt credimus, Ov.: de quibus quod inimici detulerunt neque credendum neque neglegendum putavit, Nep. – vix credere possis, quam sibi non sit amicus, Hor.: quam trepide anxieque certaverit, quantā adversariorum aemulatione, quo metu iudicum, vix credi potest, Suet.: in obsequium funeris credi non potest (es ist unglaublich), quanta hominum multitudo convenerit, Sulp. Sev.: creditum famā obiectumque mox in senatu Caecilio Simplici, quod eum honorem pecuniā mercari voluisset, Tac. – δ) bl. mit de (in betreff = an) u. Abl.: Vitellius credidit de perfidia, Tac.: sanctius ac reverentius visum de actis deorum credere quam scire, Tac.: facilius de odio creditur, Tac. – ε) absol., bei aus dem Zshg. zu ergänzendem Objekt, audivi et credo (als Antwort), Ter.: credo, satis credo, glaub's schon, glaub's schon hinlänglich (als Antwort auf jmds. Wunsch für uns u. dgl.), Ter. (so bes. nach gaudeo, s. Spengel Ter. Andr. 939. p. 140, a): credas mihi velim (parenth.), Cic. (s. oben no. α): vidit, si quo esset iter facturus palam pronuntiasset, hostes non credituros, Nep.: neque caede vulgatā statim creditum est, Suet.: ita me ad credendum ducit tua oratio, solche Überzeugung flößt mir deine R. ein, Cic.: neque id mirandum, si non facile ad credendum adducebatur, Nep.: imperiti facile ad credendum impelluntur, Cic.: me non solum ratio ac disputatio impulit, ut ita crederem, sed etiam etc., Cic.: audivi equidem de maioribus natu, sed numquam sum adductus, ut crederem, Cic.

    b) glauben = des Glaubens leben, dafür halten, der Meinung sein, meinen, sich einbilden, α) m. Acc.: at ego haud credo, sed certo scio, Plaut.: timeo ne aliud credam, atque aliud nunties, Ter. – zugl. mit Präd.-Acc. = etwas halten für usw., cr. se Iovis filium, Curt.: Scipionem Hannibal eo ipso quod adversus se dux potissimum lectus esset praestantem virum credebat, Liv.: quoscunque moribus aut fortunā novis rebus idoneos credebat, Sall.: quid eam credis? was hältst du von ihr? Plaut. – im Pass. mit Prädik.-Nom., et male credebar sanguinis auctor ego, Ov.: origo animi caelestis creditur, Quint.: u. so Partic. Perf. im Vocat. mit Prädik.-Vocat., Rufe, mihi frustra ac nequicquam credite amice, Catull. 77, 1 (al. credite amico). – β) m. Infin. od. Acc. u. Infin. (im Pass. auch m. Nom. u. Infin.): credit de suo adventu esse auditum, Nep.: in rem fore credens universos appellare et cohortari, Sall.: credas pluisse (lapidibus), adeo multi passim et late iacent, Mela. – credo ego vos, iudices, mirari, quod ego potissimum surrexerim, Cic.: fratrem credo a te esse conventum, Cic.: cum reliquum exercitum subsequi crederet, Caes.: ceterum credere illum nihil palam ausurum, Sall.: Poeno cepisse iam se urbem credente, Liv.: illa deditionis signa ostentui (esse) cr., seien nur zum Scheine, Sall.: fabulam ab eo casu, quem supra diximus, ortam esse crediderim, Curt.: iurando gratiam Scythas sancire ne credideris, glaube ja nicht, Curt. – u. die Formel crederes, du würdest oder man würde (wärest du oder man zugegen gewesen) geglaubt haben, oder du würdest (wenn du es zufällig sähest) glauben (s. Mützell Curt. 4, 10 [43], 23), zB. crederes Alexandrum inter suas necessitudines flere, Curt.: maesti (crederes victos) redeunt in castra, Liv. – im Pass. m. Nom. u. Infin. (s. Nipperd. Tac. ann. 6, 50 u. Dräger Histor. Synt.2 2, 426), quae manet in statione, ea praeter creditur ire, Lucr. 4, 386: causa mortis fuisse ei per Cn. Pisonem creditur, Suet.: pro certo creditur necato filio vacuam domum scelestis nuptiis fecisse, Sall.: in Graecia primum humanitas, litterae, etiam fruges inventae creduntur, Plin. ep.: illic voluntariā morte interisse creditus, Tac.: aries creditus vexisse Phrixum, Tac.: aliquando creditae dictaeque concurrere (Symplegades), Mela: fontes salubritatem aegris corporibus afferre credentur, Frontin. – im Pass. m. Acc. u. Infin. (s. Fabri Liv. 21, 22, 4, Nipperd. Tac. ann. 2, 69), creditur Pythagorae auditorem fuisse Numam, Liv.: satis credebatur obsidione domitos hostes in fidem venisse, Liv.: quorum neminem nisi iuvante deo talem fuisse credendum est, Cic.: creditum est ceteros veneno aut fame exstinctos (esse), Tac. – u. Abl. absol. m. folg. Acc. u. Infin., numquam satis credito sine fraude Germanicum interisse, Tac. ann. 3, 14. – γ) mit folg. Konj. st. des Akk. u. Infin., credebam... fluxisset oratio spiris intertexta, Ven. Fort. 3, 4, 3. – δ) mit folg. Kausalsatz m. quod, quia, quoniam od. m. folg. Finalsatz m. ut od. ne u. Konj., nam is post consulatum (credo quod videret ex consularibus neminem esse secum comparandum, neglegeret autem eos, qui consules non fuissent) summum illud suum studium remisit, Cic.: et quod ad te de decem legatis scripsi, parum intellexti, credo, quia διὰ σημείων scripseram, Cic.: credo, quoniam ita exterorum honestissimi intellegebantur, Plin.: credo, ut in eodem homine duplicis ac diversissimi animi conspiceretur exemplum, Vell.: attigit quoque poëticen, credimus, ne eius expers esset suavitatis, Nep. – ε) absol.: ut Athenaeus credit (parenth.), Quint.: oppidum adiacet Cherronesus, a Diana (sic creditur) conditum, Mela. – credin? glaubst du? meinst du? (zweifelnd), zB. GN. Quin redimus iam haec tibi aderit supplicans. THR. Credin? GN. Immo certe, Ter. – credo, bes. parenth., um die subjektive Meinung des Sprechenden anzudeuten, wie οιμαι, meist ironisch, wie ὡς εοικεν, ich glaube, glaub' ich, ich denke, denk' ich, sollt' ich glauben od. meinen, vermutlich, doch wohl (s. Prix Plaut. trin. 115 u. mil. 368. Lorenz Plaut. mil. 309. Ruhnken Ter. Andr. 2, 13. Benecke Cic. Cat. 1, 2, 5. Drak. Liv. 4, 17, 7. Schwarz Plin. pan. 53, 4), credo, misericors est, Plaut.: credo iam, ut solet, iurgabit, Ter.: credo, falsa existimans ea, quae de inferis memorantur, Sall.: credo, aut illos mortis timor terret aut hos religionis, Cic. – parenth., ille quidem aut iam aderit, credo hercle, aut iam adest, Plaut.: male, credo, mererer de meis civibus, si etc., Cic.: erit, credo, periculum, ne improbum negotiatorem comprimere non possis, Cic.: amoenitas eum, credo, locorum retinet, Cic.: an illius vicem, credo, doles? Cic. – / Vulg. credent = credunt, Commod. instr. 1, 25 lemm. – Archaist. Coni. Praes. creduam, as, at, Plaut. Poen. 747. Bacch. 476 u. 504; od. creduis, it, Plaut. Amph. 672; capt. 605; truc. 307. – Parag. Infin. credier, Plaut. Pseud. 631. Lucr. 4, 849. – credin = credisne, Plaut. capt. 962; Poen. 441.

    lateinisch-deutsches > credo

  • 4 credo

    crēdo, didī, ditum, ere (vgl. altind. çrad-dhā, das Vertrauen), vertrauen, I) jmd. oder einer Sache vertrauen, trauen, sein Vertrauen (Zutrauen) schenken, a) in Beziehung auf die Zuverlässigkeit, Treue usw.: post amicitiam credendum est, ante amicitiam iudicandum, Sen.: perditissimi hominis est fallere eum, qui laesus non esset, nisi credidisset, Sen. – m. Dat. einer Pers., cr. eorum nemini, Cic.: utrumque vitium est, et omnibus credere et nemini, Sen.: neque quisquam credit nisi ei, quem fidelem putat, Cic.: alci parum od. nimium cr., Caes. u. Cornif. rhet.: alci tantum cr., ut etc., Auct. b. Alex.: consules magis non confidere quam non credere suis militibus, mißtrauten mehr dem Mute als der Treue ihrer Soldaten, Liv. – mit Dat. einer Sache, ante actis veluti male (nicht recht) crederet, Ov. met. 12, 115 (dagegen male creditis hosti, zu seinem Unglück, Ov. fast. 2, 225): non cr. caelo adventantibus Euris, Verg.: o formose puer, nimium ne crede colori, Verg.: equo ne credite, Teucri, Verg.: cr. alcis fidei, Curt.: cr. non amicorum fidei, non liberorum pietati, Sen.: praesenti fortunae non cr., Liv.: neque loco neque homini cuiquam satis cr., Sall.: neque mortali cuiquam neque tempori satis cr., Sall.: virtuti suorum magis cr., Sall.: credere desine ventis, Ov.: dubitare, virtuti an fide (Dat.) popularium minus crederet, Sall. – m. de u.
    ————
    Abl., nec de te credam nostris ingrata serenis, Val. Flacc. 1, 332.
    b) in Beziehung auf die Aufrichtigkeit, Wahrhaftigkeit, Glaubwürdigkeit, jmdm. od. einer Sache trauen, Glauben beimessen oder schenken, glauben, α) einer andern Pers. oder Sache, m. Dat. einer Pers., meliori (einem Weiseren) credere non vis? Hor.: ego potissimum Thucydidi credo, Nep.: si Vergilio quidem credimus, Plin.: si tradenti Caecilio credimus, Quint.: ei negabit credi oportere, cui ipse crediderit, Cic.: his auctoribus temere credens, Caes.: si diceret iuratus, crederes (verst. ei), Cic.: ubi quis semel peieraverit, ei credi postea, etiam si per plures deos iuret, non potest, Cic.: u. so oft parenth. mihi crede od. crede mihi, glaube mir, glaube meinem Worte, folge meinem Rate, auf meine Versicherung hin, griech. εμοὶ πιθοῦ u. πιθοῦ μοι (ein eingeschalteter Ausdruck der Beteuerung), zB. illustrabit, mihi crede, tuam amplitudinem hominum iniuria, Cic.: venies, mihi crede, exspectatus, Cic.: mihi crede, non audebis, Cic.: crede mihi, est properandum, Cael. in Cic. ep.: sed, crede mihi, perire satius est, quam hos videre, Cael. in Cic. ep.: sed, crede mihi, nihil minus putaram ego, Cic.: muta iam istam mentem, mihi crede, Cic.: carpe viam, mihi crede, comes, Hor.: u. so im Plur., haec est una via, mihi credite, et laudis et dignitatis et honoris, a bonis viris laudari et diligi,
    ————
    Cic.: sed, mihi credite, inchoata vestra gloria nondum perfecta est, Liv.: credite mihi, non est turpe misereri, Sen. rhet.: so auch iurato mihi crede, Cic.: crede experto, Sil.: experto credite, Verg. u. Ov.: crede fidei meae, Sen. rhet. (vgl. Stürenb. Cic. Arch. 1. p. 19 ed. 2. Benecke Cic. Cat. 1, 3, 6. Kühner Tusc. 1, 75. Beier Cic. de off. 3, 75. p. 324. Ochsner Cic. ecl. p. 294. Mützell Curt. 6, 11, 35. p. 590 und bes. die reichhaltige Stellensammlung in Mahne Miscell. Latinit. 1. p. 41 sqq.). – m. Dat. einer Sache, cr. carunculae vitulinae (sarkastisch = extis), Cic.: chirographis eius, Planc. in Cic. ep.: fabulis, Cic.: lacrimis, Ov.: Q. Fufium ut cogerem mihi potius credere quam litteris tuis, Cic.: nos non minimo potissimum numero credidimus, haben nicht der kl. Z. Glauben geschenkt (= nicht die kl. Z. für die richtige gehalten), Liv.: cr. oculis magis quam auribus, Liv.: cr. oculis amplius (mehr noch) quam auribus, Sen.; vgl. pro se quisque, nisi ipse oculis suis credidisset, vix pro comperta tantam rem habiturus videretur, Liv.: cr. talia suadentibus oraculis, Curt.: cr. u. non cr. famae, Curt. u. Ov.: quasi minus tali rumori crederent, Suet.: cr. blandis verbis, Ov.: falsis visis non cr., Cic.: somniantium visis cr., Cic.: cr. somniis, Cic.: quam vim habeat offensus crede ei quam in amore habet, davon überzeuge dich durch die, welche er usw., Plin. ep. – archaist. m. Genet. der Sache od. des Grundes, nam
    ————
    mihi divini numquam quisquam creduat, Plaut. Bacch. 504; vgl. Plaut. Amph. 672; truc. 307. – m. in u. Abl., tibi vero, Piso, diu deliberandum et concoquendum est, utrum potius Chaereae iniurato in sua lite an Manilio et Luscio iuratis in alieno iudicio credas, Cic. Q. Rosc. 45 (vgl. unten Passiv unpers.). – m. de u. Abl., maluit avunculo et Caesari de se quam vitrico credere, Vell.: cr. oratori maximo de nomine suae artis, Quint.: Dinon historicus, cui nos plurimum de Persicis rebus credimus, Nep.: de his famae cr., Curt.: leniter te accusans in eo, quod de me cito credidisses, den Gerüchten über mich Glauben geschenkt, Cic.: u. so recte non credis de numero militum, Cic. – Passiv unpers., in quo scelere etiam cum multae causae convenisse unum in locum atque inter se congruere videntur, tamen non temere creditur, Cic. Rosc. Am. 62. – pers. credor = mihi creditur, zB. certe credemur, ait, si verba sequatur exitus, Ov.: creditus accepit cantatas protinus herbas, Ov. – β) sich selbst, sibi cr., sich selbst (seiner eigenen Überzeugung) glauben, bei sich selbst überzeugt sein, crede nobis, crede tibi, Plin. pan. 74, 2: fieri malunt alieni erroris accessio, quam sibi credere, Min. Fel. 24, 2: non satis sibi ipsi credebant, Auct. b. Alex. 6, 3.
    II) in bezug auf etwas vertrauen, 1) = etwas anvertrauen, auf Treu und Glauben übergeben, - überlassen, gew. m. Ang. wem? durch Dat., a) übh.:
    ————
    α) lebl. Objj.: cr. arma militi, Liv.: alci id aurum, Plaut.: aurum terrae, Iustin.; vgl. ea (den Samen), quae terrae credimus, Col.: alci caput suum cr., Curt.: alci illam custodiam (pontis), Nep.: alci custodiam corporis, Iustin.: loco potius quam homini cuiquam custodiam alcis, Liv.: filiarum dotes Iunoni Samiae, Cic.: alci omnem exercitum, Ter.: suas fortunas alcis fidei, Nep.: sibi illum honorem non solum datum, sed etiam creditum et commissum putare, Cic.: alci imperium cr., bene cr., Liv.: latus suum omnibus, Plin. pan.: puero muros, Verg.: alci omnes res od. res tantas, Cic.: alci salutem suam, Curt.: alci tutelam, Plaut.: vela Ionio mari, Claud. – ß) leb. Wesen: cr. alci aegrum, Ps. Quint. decl.: aciem campo, Verg.: alqos alcis fidei potestatique, Cic.: cuinam praesidio pecua credemus? Cornif. rhet.: poet., alqm solo oder terrae, zu Boden strecken, Lucan. – bes. oft cr. se, sich anvertrauen, teils mit Ang. wem? durch Dat., sowohl einer Pers., se suaque omnia alienissimis, Caes.: simpliciter se amicis, Plin. ep.: se perfidis hostibus, Ov.: se Neptuno (poet. = mari), Plaut.: se victori, Cic.: alci venienti se sine dubitatione cr. atque offere, Auct. b. Alex. – als einer Sache, se caelo Iovique, Ov.: se caelo praepetibus pennis (mit usw.), Verg.: temere se colloquio, Vell.: se fidei medici, Iustin.: se publico (der offenen Straße), Sen.: se nocti, Ov.: se pedibus (von Fliehenden), Sil.: se ponto, Ov.:
    ————
    se templi religioni, Vell.: se alcis tectis, Cic.: se ventis, Quint. – teils mit Ang. wohin? durch in m. Akk., in novos soles audent se germina tuto credere, Verg. georg. 2, 332 sq.
    b) der Verschwiegenheit anvertrauen (Ggstz. celare alqm de alqa re), mit Ang. wem? durch Dat., sowohl einer Pers., id tibi non credidit, Cic.: alci cr. consilia sua omnia, Ter.: alci arcanos sensus, Verg.: alci tantundem quam sibi, Sen.: alci verba, Ter. – als einer Sache, quid igitur, postquam recitasti quod erat cerae creditum, iam mihi credis? Plaut.: cr. libris arcana, Hor.: facinus magnum timido pectori, Plaut. c) der Ehrlichkeit im Zurückzahlen ein Darlehn anvertrauen, etwas darleihen (Ggstz. bald debere = etwas schulden, bald exigere = etwas einkassieren), gew. mit Dat. (wem?), quod credidisti reddo, Plaut.: exegit quod crediderat, Cic.: ne quod crediderat perderet, Cic.: cr. alci nummûm mille Philippûm, Plaut.: alci nummum numquam plumbeum, Plaut.: cr. alci pecuniam, grandem pecuniam, Cic.: alci aut pecuniam aut beneficia, Sen.: im Bilde, quam bonā fide (terra) creditum fenus reddit, Plin. – pecuniam sine fenore sineque ulla stipulatione, Nep.: alci numquam quicquam, nisi si accepto pignore, Plaut.: per chirographum et cautionem, Porphyr. Hor.: alci alqd per syngrapham, Cic.: pecuniam alcis fide (auf jmds. Wort), Cic. – si rex amicis suis, qui per provinciam atque imperium
    ————
    tuum pecunias ei credidissent, fidem suam praestitisset, Cic. – cr. nemini, Cato: alci male cr., Plaut.: cr. populis, Cic. – ganz absol., emam, aedificabo, credam, exigam, honores geram, Sen.: cum credebat inductus usuris, Cic.: credendi modum constituere, Cic.: in dando et credendo procedere longius, Cic. – oft im Partic. Perf., pecunia credita, pecuniae creditae, argentum creditum, zB. pecuniam creditam od. argentum creditum solvere, Liv.: pecunias creditas non solvere, Caes.: pecuniae male creditae exactio, Sen. – res creditae, anvertrautes, geliehenes Gut = Geld, zB. solutio rerum creditarum, Cic.: iustitia in rebus creditis fides nominatur, Cic.: u. ellipt. certa credita (verst. pecunia), Quint. 4, 2, 61 u.a. – und subst., crēditum, ī, n., das leihweise Anvertraute, das Dargeliehene, das Darlehn, cr. insolubile, Sen.: cr. iustum, Liv.: cr. publicum, Quint.: crediti et depositi quaestiones, Quint.: abiurare creditum, Sall.: exigere creditum, Quint. u. Suet. (u. crediti exactio, Mela): u. (im Bilde) ex beneficio creditum u. beneficium creditum (zum D.) facere, Sen.: pensatum est creditum damno, Sen.: etiam maso (einem Schurken) reddere creditum, Sen.: solvere creditum sorte (mit dem Kapital nach Abzug der Zinsen), Liv., od. fide incolumi ex thesauris Gallicis, Liv.: iusti debiti solutionem in decem annorum pensiones distribuere, Liv.
    2) etwas glauben, a) = für wahr halten, von etwas
    ————
    (= von der Wahrheit einer Sache) überzeugt sein, gew., mit Ang. wem? durch Dat., α) mit Acc., quid iam credas? aut cui credas? Ter.: ille lacrimans orare, ne ea crederet, Sall.: non impulit me, haec nunc omnino ut crederem, Ter.: primus est deorum cultus deos credere, Sen.: falsum est, quod vulgo creditur, testamenta hominum speculum esse morum, Plin. ep.: saepe, quod falso creditum est, veri vicem obtinuit, Curt.: cr. haec cupidius, Liv.: quod fere libenter homines id quod volunt credunt, Caes. – hoc nolo mihi credas, sed fideli Vergilio, Sen. – u. die (meist parenthet.) Formeln, quod quidem magis credo (und dies ist mir das Glaublichere, Wahrscheinlichere), Cic.: quod equidem non temere crediderim, Suet.: quod nisi expertus vix credat, Vell.: crede hoc meae fidei (meinem Worte), Ter.: quod et non praedicanti facile equidem crediderim, Cic.: quod mihi credas velim, Cic.: od. hoc mihi velim credas, Cic., od. bl. credas mihi velim, Cic., od. velim mihi credas, Cic. (s. Stürenberg Cic. Arch. 1. p. 23 ed. 2. Mahne Miscell. Lat. 1. p. 54). – m. de u. Abl., voce supplici postulare a patribus coepit, ne quid de se temere crederent, Sall.: licet Thrasymachus quoque idem de actione crediderit, Quint. – m. pro u. Abl., potest alio tempore... falsum aliquid pro vero credi, Sall. Cat. 51, 31. – Im Partic. Perf., Euander venerabilior divinitate creditā Carmentae matris, Liv. 1, 7, 8. – β) mit Acc. u. Infin.,
    ————
    mit vorhergeh. allg. Pron., credone tibi hoc nunc, peperisse hanc e Pamphilo? Ter. – unmittelbar, utinam Indi quoque deum esse me credant, Curt.: ego ut credam esse (phantasmata) eo ducor, quod etc., Plin. ep.: ita prius coruscare caelum creditur, tum tonare, Apul.: quod vix credendum sit (zu glauben sein sollte) tantas res tam breviter potuisse declarari, Nep.: quod civitatem ignobilem atque humilem Eburonum suā sponte populo Romano bellum facere ausam vix erat credendum, Caes.: imperii hoc verbum, non adulationis esse, obsequio crede tuo, davon überzeuge dich durch deinen Gehorsam, Plin. pan.: illi non amari se credebant sibi, waren bei sich selbst überzeugt, Plin. pan. – und in der Formel credas mihi velim, zB. credas mihi velim magis me iudicio hoc, quam morte amici laetatum, Cic.: mihi affirmanti credas velim me huic mancipio debere plurimum, Cic. (vgl. oben no. α). – γ) mit folg. (indir.) Fragesatz: credis huic quod dicit? Ter.: tarde quae credita laedunt credimus, Ov.: de quibus quod inimici detulerunt neque credendum neque neglegendum putavit, Nep. – vix credere possis, quam sibi non sit amicus, Hor.: quam trepide anxieque certaverit, quantā adversariorum aemulatione, quo metu iudicum, vix credi potest, Suet.: in obsequium funeris credi non potest (es ist unglaublich), quanta hominum multitudo convenerit, Sulp. Sev.: creditum famā obiectumque mox in senatu Caecilio
    ————
    Simplici, quod eum honorem pecuniā mercari voluisset, Tac. – δ) bl. mit de (in betreff = an) u. Abl.: Vitellius credidit de perfidia, Tac.: sanctius ac reverentius visum de actis deorum credere quam scire, Tac.: facilius de odio creditur, Tac. – ε) absol., bei aus dem Zshg. zu ergänzendem Objekt, audivi et credo (als Antwort), Ter.: credo, satis credo, glaub's schon, glaub's schon hinlänglich (als Antwort auf jmds. Wunsch für uns u. dgl.), Ter. (so bes. nach gaudeo, s. Spengel Ter. Andr. 939. p. 140, a): credas mihi velim (parenth.), Cic. (s. oben no. α): vidit, si quo esset iter facturus palam pronuntiasset, hostes non credituros, Nep.: neque caede vulgatā statim creditum est, Suet.: ita me ad credendum ducit tua oratio, solche Überzeugung flößt mir deine R. ein, Cic.: neque id mirandum, si non facile ad credendum adducebatur, Nep.: imperiti facile ad credendum impelluntur, Cic.: me non solum ratio ac disputatio impulit, ut ita crederem, sed etiam etc., Cic.: audivi equidem de maioribus natu, sed numquam sum adductus, ut crederem, Cic.
    b) glauben = des Glaubens leben, dafür halten, der Meinung sein, meinen, sich einbilden, α) m. Acc.: at ego haud credo, sed certo scio, Plaut.: timeo ne aliud credam, atque aliud nunties, Ter. – zugl. mit Präd.-Acc. = etwas halten für usw., cr. se Iovis filium, Curt.: Scipionem Hannibal eo ipso quod adver-
    ————
    sus se dux potissimum lectus esset praestantem virum credebat, Liv.: quoscunque moribus aut fortunā novis rebus idoneos credebat, Sall.: quid eam credis? was hältst du von ihr? Plaut. – im Pass. mit Prädik.- Nom., et male credebar sanguinis auctor ego, Ov.: origo animi caelestis creditur, Quint.: u. so Partic. Perf. im Vocat. mit Prädik.-Vocat., Rufe, mihi frustra ac nequicquam credite amice, Catull. 77, 1 (al. credite amico). – β) m. Infin. od. Acc. u. Infin. (im Pass. auch m. Nom. u. Infin.): credit de suo adventu esse auditum, Nep.: in rem fore credens universos appellare et cohortari, Sall.: credas pluisse (lapidibus), adeo multi passim et late iacent, Mela. – credo ego vos, iudices, mirari, quod ego potissimum surrexerim, Cic.: fratrem credo a te esse conventum, Cic.: cum reliquum exercitum subsequi crederet, Caes.: ceterum credere illum nihil palam ausurum, Sall.: Poeno cepisse iam se urbem credente, Liv.: illa deditionis signa ostentui (esse) cr., seien nur zum Scheine, Sall.: fabulam ab eo casu, quem supra diximus, ortam esse crediderim, Curt.: iurando gratiam Scythas sancire ne credideris, glaube ja nicht, Curt. – u. die Formel crederes, du würdest oder man würde (wärest du oder man zugegen gewesen) geglaubt haben, oder du würdest (wenn du es zufällig sähest) glauben (s. Mützell Curt. 4, 10 [43], 23), zB. crederes Alexandrum inter suas necessitudines flere, Curt.: maesti
    ————
    (crederes victos) redeunt in castra, Liv. – im Pass. m. Nom. u. Infin. (s. Nipperd. Tac. ann. 6, 50 u. Dräger Histor. Synt.2 2, 426), quae manet in statione, ea praeter creditur ire, Lucr. 4, 386: causa mortis fuisse ei per Cn. Pisonem creditur, Suet.: pro certo creditur necato filio vacuam domum scelestis nuptiis fecisse, Sall.: in Graecia primum humanitas, litterae, etiam fruges inventae creduntur, Plin. ep.: illic voluntariā morte interisse creditus, Tac.: aries creditus vexisse Phrixum, Tac.: aliquando creditae dictaeque concurrere (Symplegades), Mela: fontes salubritatem aegris corporibus afferre credentur, Frontin. – im Pass. m. Acc. u. Infin. (s. Fabri Liv. 21, 22, 4, Nipperd. Tac. ann. 2, 69), creditur Pythagorae auditorem fuisse Numam, Liv.: satis credebatur obsidione domitos hostes in fidem venisse, Liv.: quorum neminem nisi iuvante deo talem fuisse credendum est, Cic.: creditum est ceteros veneno aut fame exstinctos (esse), Tac. – u. Abl. absol. m. folg. Acc. u. Infin., numquam satis credito sine fraude Germanicum interisse, Tac. ann. 3, 14. – γ) mit folg. Konj. st. des Akk. u. Infin., credebam... fluxisset oratio spiris intertexta, Ven. Fort. 3, 4, 3. – δ) mit folg. Kausalsatz m. quod, quia, quoniam od. m. folg. Finalsatz m. ut od. ne u. Konj., nam is post consulatum (credo quod videret ex consularibus neminem esse secum comparandum, neglegeret autem eos, qui consules non fuissent) summum
    ————
    illud suum studium remisit, Cic.: et quod ad te de decem legatis scripsi, parum intellexti, credo, quia διὰ σημείων scripseram, Cic.: credo, quoniam ita exterorum honestissimi intellegebantur, Plin.: credo, ut in eodem homine duplicis ac diversissimi animi conspiceretur exemplum, Vell.: attigit quoque poëticen, credimus, ne eius expers esset suavitatis, Nep. – ε) absol.: ut Athenaeus credit (parenth.), Quint.: oppidum adiacet Cherronesus, a Diana (sic creditur) conditum, Mela. – credin? glaubst du? meinst du? (zweifelnd), zB. GN. Quin redimus iam haec tibi aderit supplicans. THR. Credin? GN. Immo certe, Ter. – credo, bes. parenth., um die subjektive Meinung des Sprechenden anzudeuten, wie οιμαι, meist ironisch, wie ὡς εοικεν, ich glaube, glaub' ich, ich denke, denk' ich, sollt' ich glauben od. meinen, vermutlich, doch wohl (s. Prix Plaut. trin. 115 u. mil. 368. Lorenz Plaut. mil. 309. Ruhnken Ter. Andr. 2, 13. Benecke Cic. Cat. 1, 2, 5. Drak. Liv. 4, 17, 7. Schwarz Plin. pan. 53, 4), credo, misericors est, Plaut.: credo iam, ut solet, iurgabit, Ter.: credo, falsa existimans ea, quae de inferis memorantur, Sall.: credo, aut illos mortis timor terret aut hos religionis, Cic. – parenth., ille quidem aut iam aderit, credo hercle, aut iam adest, Plaut.: male, credo, mererer de meis civibus, si etc., Cic.: erit, credo, periculum, ne improbum negotiatorem comprimere non possis, Cic.:
    ————
    amoenitas eum, credo, locorum retinet, Cic.: an illius vicem, credo, doles? Cic. – Vulg. credent = credunt, Commod. instr. 1, 25 lemm. – Archaist. Coni. Praes. creduam, as, at, Plaut. Poen. 747. Bacch. 476 u. 504; od. creduis, it, Plaut. Amph. 672; capt. 605; truc. 307. – Parag. Infin. credier, Plaut. Pseud. 631. Lucr. 4, 849. – credin = credisne, Plaut. capt. 962; Poen. 441.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > credo

  • 5 credo

    crēdo, ĕre, dĭdi, dĭtum - tr. et intr. -    - subj. prés. arch.: creduam, as, at Plaut. Poen. 747 ; Bac. 476. etc. ; creduis, it Plaut. Amp. 672 ; Cap. 605 ; Truc. 307 inf. credier Plaut. Ps. 631 ; Lucr. 4, 849 II credin = credisne Plaut. Cap. 962 ; Poen. 441. - tr. - [st1]1 [-] confier en prêt.    - credere aliquid alicui: prêter qqch à qqn. --- Plaut. As. 501; Aul. 15 ; Ep. 549, etc. ; Cato, Agr. 5, 2 ; Cic. Post. 4 ; 5.    - pecuniae creditae, Cic. Off. 2, 78: sommes prêtées.    - solutio rerum creditarum, Cic. Off. 2, 84: paiement des dettes.    - absol. vilicus injussu domini credat nemini, Cato.: que le fermier ne fasse de prêt à personne sans l'ordre de son maître. [st1]2 [-] confier.    - se credere suaque omnia alicui, Caes. BG. 6, 31, 4: confier à qqn sa personne et ses biens.    - quos tuae fidei populus credidit, Cic. Q, 1, 1, 27: ceux que le peuple a confiés à ta protection.    - se credere pugnae, Virg. En. 5, 383: se hasarder à combattre. [st1]3 [-] tenir pour vrai qqch, croire qqch.    - homines id quod volunt credunt, Caes. BG. 3, 18, 6: on croit ce qu'on désire. --- BC. 2, 27, 2.    - res tam scelesta credi non potest, Cic. Am. 62: un fait aussi criminel ne peut trouver créance.    - re credita, CIL de Or. 1, 175: le fait ayant été tenu pour vrai.    - poét. seult au pass. Cassandra non umquam credita Teucris, Virg. En. 2, 246: Cassandre que n'ont jamais crue les Troyens.    - cf. Ov. H. 16, 129 ; 20, 9 ; M. 7, 98, etc.    - credemur, Ov. F. 3, 351: on me croira. [st1]4 [-] croire, penser.    - avec prop. inf. cum reliquum exercitum subsequi crederet, Caes. BG. 6, 31, 1: croyant que le reste de l'armée suivait immédiatement.    - nostros praesidia deducturos crediderant, Caes. BG. 2, 33, 2: ils avaient cru que les nôtres emmèneraient les postes.    - passif impers. credendum est, Caes. BG. 5, 28, 1: on doit croire.    - creditur, creditum est, etc. Liv. 8, 26, 7 ; 8, 35, 11, etc.: on croit, on a cru que.    - passif pers. navis praeter creditur ire, Lucr. 4, 388: on croit que le navire se déplace.    - Catilina creditur... fecisse, Sall. C. 15, 2,: on croit que Catilina a fait...    - mora creditur saluti fuisse, Liv. 22, 51, 4: on croit que ce retard fut le salut.    - avec 2 acc. quoscumque novis rebus idoneos credebat, Sall. C. 39, 6: tous ceux qu'il croyait bons pour une révolution. --- Sall. J. 75, 10.    - Scipionem Hannibal praestantem virum credebat, Liv. 21, 39, 8: Hannibal tenait Scipion pour un homme supérieur.    - (eos) crederes victos, Liv. 2, 43, 9: on les aurait pris pour des vaincus.    - qui postulat deus credi, Curt. 6, 11, 24: celui qui demande qu'on le croie un dieu. --- Curt. 8, 5, 5 ; 8, 5, 15.    - ejus sanguine natus credor, Ov. F. 3, 74: on me croit né de son sang.    - credo formant parenth.: je crois, je pense, j'imagine, [souvent ironique]. --- Cic. Cat. 1, 5; Sull. 11; Fin. 1, 7 ; Tusc. 1, 52, etc.    - abl. neutre du part. credito avec prop. inf. la croyance étant que. --- Tac. An. 3, 14 ; 6, 34. - intr. - [st1]5 [-] avoir confiance, se fier.    - credere alicui, Cic. Fam. 5, 6, 1: avoir confiance en qqn. --- Dom. 29 ; Att. 3, 20, 1, etc.    - nemo umquam sapiens proditori credendum putavit, Cic. Verr. 1, 38: jamais aucun homme de bon sens n'a pensé que l'on devait avoir confiance dans un traître.    - neque pudentes suspicari oportet sibi parum credi, Caes. BC. 2, 31, 4: et les gens qui ont du point d'honneur ne doivent pas soupçonner qu'on n'a guère confiance en eux.    - credere promissis alicujus, Cic. Mur. 50: se fier aux promesses de qqn.    - cf. Sall. J. 106, 3 ; Liv. 45, 8, 6, etc. [st1]6 [-] ajouter foi, croire.    - credere alicui jurato, Cic. Com. 45: croire qqn qui a prêté serment.    - credere testibus, Cic. Font. 21: croire les témoins. --- Br. 134 ; Top. 74 ; Att. 1, 16, 10, etc.    - id titi non credidit, Cic. Dej. 18: il ne t'a pas cru sur ce point. --- Ac. 2, 9 ; Att. 2, 22, 2 ; Fam. 2, 16, 3 ; etc.    - credere alicui, credere alicui rei: se fier à qqn, se fier à qqch    - nimium ne crede colori, Virg.: ne te fie pas trop à l'éclat de ton teint.    - credere suis oculis, Liv.: en croire ses yeux.    - credere speculo, Ov.: en croire son miroir.    - credere virtuti militum, Sall.: compter sur la valeur des soldats.    - recte non credis de numero militum, Cic. Att. 9, 9, 2: tu as raison de ne pas ajouter foi au nombre des soldats. --- Fam. 3, 11, 5.    - [en parenth.] mihi crede, Tusc. 1, 103 ; Verr. 4, 28, etc. ; mihi credite Cic. Verr. 4, 132, crois-moi, croyez-moi.    - qqf crede mihi credite hoc mihi, Verr. 4, 133: croyez-moi sur ceci.
    * * *
    crēdo, ĕre, dĭdi, dĭtum - tr. et intr. -    - subj. prés. arch.: creduam, as, at Plaut. Poen. 747 ; Bac. 476. etc. ; creduis, it Plaut. Amp. 672 ; Cap. 605 ; Truc. 307 inf. credier Plaut. Ps. 631 ; Lucr. 4, 849 II credin = credisne Plaut. Cap. 962 ; Poen. 441. - tr. - [st1]1 [-] confier en prêt.    - credere aliquid alicui: prêter qqch à qqn. --- Plaut. As. 501; Aul. 15 ; Ep. 549, etc. ; Cato, Agr. 5, 2 ; Cic. Post. 4 ; 5.    - pecuniae creditae, Cic. Off. 2, 78: sommes prêtées.    - solutio rerum creditarum, Cic. Off. 2, 84: paiement des dettes.    - absol. vilicus injussu domini credat nemini, Cato.: que le fermier ne fasse de prêt à personne sans l'ordre de son maître. [st1]2 [-] confier.    - se credere suaque omnia alicui, Caes. BG. 6, 31, 4: confier à qqn sa personne et ses biens.    - quos tuae fidei populus credidit, Cic. Q, 1, 1, 27: ceux que le peuple a confiés à ta protection.    - se credere pugnae, Virg. En. 5, 383: se hasarder à combattre. [st1]3 [-] tenir pour vrai qqch, croire qqch.    - homines id quod volunt credunt, Caes. BG. 3, 18, 6: on croit ce qu'on désire. --- BC. 2, 27, 2.    - res tam scelesta credi non potest, Cic. Am. 62: un fait aussi criminel ne peut trouver créance.    - re credita, CIL de Or. 1, 175: le fait ayant été tenu pour vrai.    - poét. seult au pass. Cassandra non umquam credita Teucris, Virg. En. 2, 246: Cassandre que n'ont jamais crue les Troyens.    - cf. Ov. H. 16, 129 ; 20, 9 ; M. 7, 98, etc.    - credemur, Ov. F. 3, 351: on me croira. [st1]4 [-] croire, penser.    - avec prop. inf. cum reliquum exercitum subsequi crederet, Caes. BG. 6, 31, 1: croyant que le reste de l'armée suivait immédiatement.    - nostros praesidia deducturos crediderant, Caes. BG. 2, 33, 2: ils avaient cru que les nôtres emmèneraient les postes.    - passif impers. credendum est, Caes. BG. 5, 28, 1: on doit croire.    - creditur, creditum est, etc. Liv. 8, 26, 7 ; 8, 35, 11, etc.: on croit, on a cru que.    - passif pers. navis praeter creditur ire, Lucr. 4, 388: on croit que le navire se déplace.    - Catilina creditur... fecisse, Sall. C. 15, 2,: on croit que Catilina a fait...    - mora creditur saluti fuisse, Liv. 22, 51, 4: on croit que ce retard fut le salut.    - avec 2 acc. quoscumque novis rebus idoneos credebat, Sall. C. 39, 6: tous ceux qu'il croyait bons pour une révolution. --- Sall. J. 75, 10.    - Scipionem Hannibal praestantem virum credebat, Liv. 21, 39, 8: Hannibal tenait Scipion pour un homme supérieur.    - (eos) crederes victos, Liv. 2, 43, 9: on les aurait pris pour des vaincus.    - qui postulat deus credi, Curt. 6, 11, 24: celui qui demande qu'on le croie un dieu. --- Curt. 8, 5, 5 ; 8, 5, 15.    - ejus sanguine natus credor, Ov. F. 3, 74: on me croit né de son sang.    - credo formant parenth.: je crois, je pense, j'imagine, [souvent ironique]. --- Cic. Cat. 1, 5; Sull. 11; Fin. 1, 7 ; Tusc. 1, 52, etc.    - abl. neutre du part. credito avec prop. inf. la croyance étant que. --- Tac. An. 3, 14 ; 6, 34. - intr. - [st1]5 [-] avoir confiance, se fier.    - credere alicui, Cic. Fam. 5, 6, 1: avoir confiance en qqn. --- Dom. 29 ; Att. 3, 20, 1, etc.    - nemo umquam sapiens proditori credendum putavit, Cic. Verr. 1, 38: jamais aucun homme de bon sens n'a pensé que l'on devait avoir confiance dans un traître.    - neque pudentes suspicari oportet sibi parum credi, Caes. BC. 2, 31, 4: et les gens qui ont du point d'honneur ne doivent pas soupçonner qu'on n'a guère confiance en eux.    - credere promissis alicujus, Cic. Mur. 50: se fier aux promesses de qqn.    - cf. Sall. J. 106, 3 ; Liv. 45, 8, 6, etc. [st1]6 [-] ajouter foi, croire.    - credere alicui jurato, Cic. Com. 45: croire qqn qui a prêté serment.    - credere testibus, Cic. Font. 21: croire les témoins. --- Br. 134 ; Top. 74 ; Att. 1, 16, 10, etc.    - id titi non credidit, Cic. Dej. 18: il ne t'a pas cru sur ce point. --- Ac. 2, 9 ; Att. 2, 22, 2 ; Fam. 2, 16, 3 ; etc.    - credere alicui, credere alicui rei: se fier à qqn, se fier à qqch    - nimium ne crede colori, Virg.: ne te fie pas trop à l'éclat de ton teint.    - credere suis oculis, Liv.: en croire ses yeux.    - credere speculo, Ov.: en croire son miroir.    - credere virtuti militum, Sall.: compter sur la valeur des soldats.    - recte non credis de numero militum, Cic. Att. 9, 9, 2: tu as raison de ne pas ajouter foi au nombre des soldats. --- Fam. 3, 11, 5.    - [en parenth.] mihi crede, Tusc. 1, 103 ; Verr. 4, 28, etc. ; mihi credite Cic. Verr. 4, 132, crois-moi, croyez-moi.    - qqf crede mihi credite hoc mihi, Verr. 4, 133: croyez-moi sur ceci.
    * * *
        Credo, credis, credidi, creditum, pe. corr. credere. Virgil. Croire. \ Credo illum iam affuturum esse. Terent. Je croy.
    \
        Credo te credere. Terent. Je pense que tu crois.
    \
        Temere credere. Ouid. Croire legierement, Follement.
    \
        Si credere dignum. Virgil. Si la chose est digne d'estre creue.
    \
        Sic credidit alta vetustas. Silius. Les anciens l'ont ainsi creu.
    \
        - credo iam omnium Taedebat. Terent. Je croy par adventure que tous s'en ennuyoyent, etc.
    \
        Credere, Putare. Terent. Quid tu his rebus credis fieri? Que pense tu, ou que cuides tu, etc.
    \
        Credo, Ironice dictum. Terent. - debeam Credo isti quicquam furcifero, si id fecerim. Je croy que je luy en seroye tenu si, etc. Dict par mocquerie.
    \
        Ei credo munus hoc corraditur. Terent. Je me doubte bien que c'est pour luy que, etc.
    \
        At vberiora cibaria facta sunt caritate credo. Cicero. Je n'en fais doubte.
    \
        - iam haec tibi aderit supplicans Vltro. THR. credin'? G. imo certe. Terent. Le penserois tu bien?
    \
        Venire tu me gaudes: ego credo tibi. Plaut. Je t'en croy.
    \
        Credis huic quod dicat? Terent. Le crois tu de ce qu'il dit?
    \
        Credone tibi hoc nunc, peperisse hanc e Pamphilo? Terent. Pense tu que je te croye de cela, que, etc.
    \
        Nobis de Caesare credit. Cic. Il croit que ce que je dis de Cesar soit vray.
    \
        Recte non credis de numero militum. Cic. Tu fais bien de ne point croire, etc.
    \
        Credere, pro Confidere. Ouid. Moribus et vitae credidit ille meae. Il s'est fié en ma preudhommie.
    \
        Nimium ne crede colori. Vir. Ne te confie point trop en ta beaulté.
    \
        Non irata es? CL. non sum irata. S. tuae fidei credo. Plaut. Je m'en fie bien à toy, Je t'en croy.
    \
        - crede hoc meae fidei, Dabit hic aliquam pugnam denuo. Terent. Croy moy.
    \
        Credere se alicui. Plaut. Se fier à aucun, Se remettre et reposer sur luy.
    \
        Causam diis credere. Lucan. En laisser faire à Dieu, S'en attendre à Dieu.
    \
        Rectissime et credere et committere omnia alicui. Cicero. Commettre.
    \
        Credere se Neptuno. Plaut. Se mettre sur la mer, S'oser mettre sur la mer.
    \
        Credere se caelo praepetibus pennis. Virgil. Voler en l'air.
    \
        Credunt se gramina in nouos soles. Virg. Les herbes se levent, et sortent hors de terre, Croissent.
    \
        Pecuaria praesidio canum credere. Author ad Heren. Bailler en garde, commettre la garde, Se fier aux chiens de bien garder les bestes.
    \
        Summam belli puero credere. Virg. Bailler la charge de, etc.
    \
        Credere aliquid alicui. Plaut. Dire et communiquer son secret à aucun, Soy fier à quelqu'un de quelque secret.
    \
        Credere suum animum alicui. Terent. Descouvrir son cueur à aucun, Luy dire son secret.
    \
        Credere me mihi. Quintil. Laisse moy vivre comme je l'entens. B.
    \
        Si tuam fidem accusarem, non me potissimum tuis tectis crederem. Cic. Je n'oseroye pas loger chez toy.
    \
        Credere vni omnia. Cic. Luy bailler la charge de tout, Se fier en luy de tout.
    \
        Credere alicui argentum. Plaut. Bailler en garde.
    \
        Credere pecuniam. Liu. Prester, Accroire quelque argent.
    \
        Sunt quibus credas male. Plaut. A qui il ne fait pas bon prester.
    \
        Persyngrapham credere quidpiam alicui. Cic. Luy prester sur sa scedule.
    \
        Exegit quod credidit. Cic. Il s'est faict payer de ce qu'il avoit preste, ou accreu.
    \
        Credere cerae aliquid. Plaut. Escrire sur de la cire, ou tablettes cirees.
    \
        Libris arcana credere. Horat. Mettre par escript.
    \
        Credere campo aciem. Virg. Mettre son armee en la compaigne.
    \
        Veritus se credere nocti. Ouid. Craignant d'aller de nuict, N'osant aller, etc.
    \
        Pedibus se credere. Sil. S'en fuir, Gaigner au pied, Se saulver à la fuite.
    \
        Pugnae se credere. Virg. Prendre la hardiesse de combatre, S'exposer au combat.
    \
        Nunquidnam hic quod nolis vides? P. te. G. credo. Je le croy bien.
    \
        Credo, interpositum. Cic. Exarsi non solum praesenti (credo) iracundia. Comme je croy.
    \
        Gaudeo. C. satis credo. Terent. Je le croy assez, Je le croy bien.
    \
        Mihi crede. Cic. Non sum (mihi crede) mentis compos. Croy moy.
    \
        Pueri autem Sisennae, credo, qui audiuissent quae in istum, etc. Cic. Comme je pense.

    Dictionarium latinogallicum > credo

  • 6 credo

    crēdo, dĭdi, dĭtum, 3 ( pres. subj. creduam, Plaut. Poen. 3, 5, 2:

    creduas,

    id. Bacch. 3, 3, 72; id. Trin. 3, 1, 5:

    creduat,

    id. Bacch. 3, 4, 5; 4, 7, 6:

    creduis,

    id. Am. 2, 2, 49; id. Capt. 3, 4, 73:

    creduit,

    id. Truc. 2, 2, 52; inf. credier, id. Poen. 2, 43;

    crevi for credidi,

    id. Cist. 1, 1, 1), v. a. [Sanscr. crat, crad, trust, and dha-; v. 2. do].
    I.
    Orig. belonging to the lang. of business, to give as a loan, to loan, lend, make or loan to any one: (vilicus) injussu domini credat nemini;

    quod dominus crediderit, exigat,

    Cato, R. R. 5, 4:

    quibus credas male,

    Plaut. Curc. 4, 1, 20; cf.

    populis,

    Cic. Rab. Post. 2, 4:

    alicui grandem pecuniam,

    id. ib. 2, 4; so,

    pecunias ei,

    id. Fam. 1, 7, 6; and:

    pecuniae creditae,

    id. Prov. Cons. 4, 7:

    centum talenta,

    Quint. 5, 10, 111:

    solutio rerum creditarum,

    Cic. Off. 2, 24, 84 et saep.—Hence,
    B.
    crēdĭtum, i, n., a loan, Sall. C. 25, 4; Liv. 6, 15, 5; 6, 27, 3; 8, 28, 3; Sen. Ben. 2, 34, 1; Quint. 5, 10, 105; 5, 10, 117; Dig. 12, 1, 19 sq. et saep.—
    II.
    Transf. beyond the circle of business (very freq. in every period and species of composition).
    A.
    With the prevailing idea of intended protection, to commit or consign something to one for preservation, protection, etc., to intrust to one, = committo, commendo (cf. concredo):

    ubi is obiit mortem, qui mihi id aurum credidit,

    Plaut. Aul. prol. 15 (credere est servandum commendare, Non. p. 275, 9); so,

    nummum,

    Plaut. Trin. 4, 2, 112 (for which id. ib. 4, 2, 115, concredere):

    alicujus fidei potestatique (with committere),

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 9, § 27; cf. id. ib. 1, 1, 4, § 14: vitam ac fortunas meas, Lucil. ap. Non. p. 275, 8; cf. Ter. And. 1, 5, 37:

    militi arma,

    Liv. 2, 45, 10:

    se suaque omnia alienissimis,

    Caes. B. G. 6, 31:

    se ponto,

    Ov. M. 14, 222:

    se perfidis hostibus,

    Hor. C. 3, 5, 33:

    se ventis,

    Quint. 12, prooem. §

    2: pennis se caelo,

    Verg. A. 6, 15; cf. Ov. M. 2, 378:

    se pugnae,

    Verg. A. 5, 383 et saep.:

    crede audacter quid lubet,

    Plaut. Trin. 2, 4, 118:

    facinus magnum timido pectori,

    id. Ps. 2, 1, 3:

    illi consilia omnia,

    Ter. Ad. 5, 4, 18:

    arcanos sensus tibi,

    Verg. A. 4, 422; cf.:

    arcana libris,

    Hor. S. 2, 1, 31:

    aliquid cerae,

    Plaut. Pers. 4, 3, 67.— Poet., with in and acc.:

    inque novos soles audent se germina tuto Credere,

    Verg. G. 2, 333.—
    B.
    With the prevailing idea of bestowing confidence, to trust to or confide in a person or thing, to have confidence in, to trust.
    1.
    With dat.:

    virtuti suorum satis credere,

    Sall. J. 106, 3; cf. id. ib. 72, 2:

    praesenti fortunae,

    Liv. 45, 8, 6:

    consules magis non confidere quam non credere suis militibus,

    rather mistrusted their intentions than their valor, id. 2, 45, 4:

    nec jam amplius hastae,

    Verg. A. 11, 808:

    ne nimium colori,

    id. E. 2, 17:

    bibulis talaribus,

    Ov. M. 4, 731.—Freq. in eccl. Lat.:

    Moysi et mihi,

    Vulg. Johan. 5, 46:

    verbis meis,

    id. Luc. 1, 20.—
    2.
    Esp., with in and acc. of pers., to believe in, trust in (eccl. Lat.):

    hoc est ergo credere in Deum, credendo adhaerere ad bene coöperandum bona operanti Deo,

    Aug. Enarr. in Psa. 77, 8:

    qui fidem habet sine spe ac dilectione, Christum esse credit, non in Christum credit,

    id. Serm. 144, 2:

    qui credit in Filium habet vitam aeternam,

    Vulg. Johan. 3, 36 et saep.—
    C.
    To trust one in his declarations, assertions, etc., i. e. to give him credence, to believe:

    injurato, scio, plus credet mihi, quam jurato tibi,

    Plaut. Am. 1, 1, 284 sq.:

    vin' me istuc tibi, etsi incredibile'st, credere?

    Ter. Heaut. 4, 1, 11:

    credit jam tibi de isto,

    Plaut. Men. 4, 2, 53:

    cui omnium rerum ipsus semper credit,

    in every thing, id. As. 2, 4, 59; cf. id. Truc. 2, 2, 52:

    diu deliberandum et concoquendum est, utrum potius Chaereae injurato in suā lite, an Manilio et Luscio juratis in alieno judicio credatis,

    Cic. Rosc. Com. 15, 45.—
    b.
    Mihi crede, beliere me, confide in my words, upon my word, emoi pithou, an expression of confirmation, Plaut. Ep. 3, 2, 4; Cic. Cat. 1, 3, 6; id. Mur. 19, 40; 38, 82; id. de Or. 2, 17, 72; id. Off. 3, 19, 75; id. Tusc. 1, 31, 75; 1, 43, 103; id. Fin. 2, 21, 68 et saep.; Hor. S. 1, 7, 35; 2, 6, 93 al.; cf.: mihi credite, Cic. Cat. 2, 7, 15; id. Agr. 3, 4, 16; Liv. 24, 22, 17; Ov. M. 15, 254 al.—In the same sense (but more rare in Cic.):

    crede mihi,

    Cic. Att. 6, 6, 1; 14, 15, 2; 11, 6, 1; id. Verr. 2, 4, 59, § 133; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4; Ov. A. A. 1, 66; id. M. 1, 361; id. Tr. 3, 4, 25:

    crede igitur mihi,

    Cic. Fam. 10, 6, 2:

    credite mihi,

    Curt. 6, 11, 25.—
    c.
    Credor in poets several times equivalent to creditur mihi:

    certe credemur, ait, si verba sequatur Exitus,

    Ov. F. 3, 351; so id. Tr. 3, 10, 35:

    creditus accepit cantatas protinus herbas, etc.,

    id. M. 7, 98; so in part., id. H. 17, 129; cf.:

    (Cassandra) non umquam credita Teucris,

    Verg. A. 2, 247.—
    d.
    Sibi, to believe one's self, trust one's own convictions, be fully convinced:

    cum multa dicta sunt sapienter et graviter, tum vel in primis, crede nobis, crede tibi,

    Plin. Pan. 74:

    fieri malunt alieni erroris accessio, quam sibi credere,

    Min. Fel. 24, 2: non satis sibi ipsi credebant, Auct. B. Alex. 6:—
    2.
    With simple reference to the object mentioned or asserted, to believe a thing, hold or admit as true: velim te id quod verum est credere, Lucil. ap. Non. p. 275, 6; cf.: credo et verum est, Afer ap. Quint. 6, 3, 94:

    me miseram! quid jam credas? aut cur credas?

    Ter. Ad. 3, 2, 32:

    quod fere libenter homines id quod volunt credunt,

    Caes. B. G. 3, 18; cf. Quint. 6, 2, 5:

    audivi ista... sed numquam sum addictus ut crederem,

    Cic. Brut. 26, 100:

    ne quid de se temere crederent,

    Sall. C. 31, 7:

    res Difficilis ad credundum,

    Lucr. 2, 1027; cf. Caes. B. G. 5, 28 et saep.— Pass.:

    res tam scelesta... credi non potest,

    Cic. Rosc. Am. 22, 62.— Pass. impers.:

    in quo scelere, etiam cum multae causae convenisse unum in locum atque inter se congruere videntur, tamen non temere creditur,

    Cic. Rosc. Am. 22, 62.—
    b.
    In gen. = opinor, arbitror, to be of opinion, to think, believe, suppose.
    (α).
    With acc.:

    timeo ne aliud credam atque aliud nunties,

    Ter. Hec. 5, 4, 4:

    quae deserta et inhospita tesqua credis,

    Hor. Ep. 1, 14, 20:

    fortem crede bonumque,

    id. ib. 1, 9, 13:

    quos gravissimos sapientiae magistros aetas vetus credidit,

    Quint. 12, 1, 36.— Pass.:

    potest... falsum aliquid pro vero credi,

    Sall. C. 51, 36:

    origo animi caelestis creditur,

    Quint. 1, 1, 1; 8, prooem. §

    24: Evander venerabilior divinitate creditā Carmentae matris,

    Liv. 1, 7, 8.—
    (β).
    With acc. and inf. (so most freq.):

    jam ego vos novisse credo, ut sit pater meus,

    Plaut. Am. prol. 104:

    cum reliquum exercitum subsequi crederet,

    Caes. B. G. 6, 31: caelo tonantem credidimus Jovem Regnare. Hor. C. 3, 5, 1 et saep.:

    victos crederes,

    one would have thought, one might have imagined, Liv. 2, 43, 9; so Curt. 4, 10, 23; cf. Zumpt, Lat. Gr. § 528.— Pass.:

    navis praeter creditur ire,

    Lucr. 4, 389:

    quem (Athin) peperisse Limnate creditur,

    Ov. M. 5, 49:

    creditus est optime dixisse,

    Quint. 3, 1, 11; cf. id. 10, 2, 125 al.— Impers.:

    credetur abesse ab eo culpam,

    Quint. 11, 1, 64:

    neque sine causā creditum est, stilum non minus agere cum delet,

    id. 10, 4, 1 al. — So in the abl. part. pass. credito, with acc. and inf., Tac. A. 3, 14; 6, 34.—
    (γ).
    Absol.: credo inserted, like opinor, puto, etc., and the Gr. oimai, as a considerate, polite, or ironical expression of one's opinion, I believe, as I think, I suppose, I dare say, etc.:

    credo, misericors est,

    Plaut. Am. 1, 1, 144;

    so placed first,

    id. Cas. 2, 6, 3; Ter. And. 2, 1, 13; Cic. Cat. 1, 2, 5; id. Sull. 4, 11; Caes. B. C. 3, 70; Sall. C. 52, 13; Liv. 4, 17, 7; Hor. S. 2, 2, 90:

    Mulciber, credo, arma fecit,

    Plaut. Ep. 1, 1, 32; so id. Truc. 2, 5, 27; Caes. B. C. 2, 31; Cic. Fin. 1, 3, 7; id. Tusc. 1, 22, 52; Verg. A. 6, 368 et saep.:

    aut jam hic aderit, credo hercle, aut jam adest,

    Plaut. Ep. 2, 2, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > credo

  • 7 crēdō

        crēdō didī, ditus, ere    [CRAT- + 2 DA-], to give as a loan, lend, make a loan: pecunias creditas solvere: quibus pecuniam.—To commit, consign, intrust: alcuius fidei: mihi suom animum, T.: militi arma, L.: se suaque omnia alienissimis, Cs.: pennis se caelo, V.: te aequo Mecum solo, on fair ground, V.: arcana libris, H. — Poet.: non ita Creditum Poscis Quintilium deos, not on such terms intrusted to them, H.: In soles audent se germina Credere, V.—Fig., to trust, confide in, have confidence in: virtuti suorum, S.: suis militibus, L.: nimium colori, V.: aliis (fungis) male creditur, H.: campo, open fight, V. — To believe, give credence, trust: istuc tibi, T.: Chaereae iniurato: experto credite, quantus, etc., one who knows by experience, V.: ne cui de te plus quam tibi credas, H.: mihi crede, upon my word: certe credemur, ait, si, etc., O.: ora non credita, O.: (Cassandra) non credita Teucris, V.—To believe, hold true, admit: quid iam credas? T.: quis hoc credat? O.: ne quid de se, S.: nec sit mihi credere tantum! would I could discredit, V.: civitatem bellum facere ausam vix erat credendum, Cs.: inridet credentes, believers, O.: res credi non potest: arte Sinonis Credita res, V.: aut verus furor, aut creditus, O.—To be of opinion, think, believe, suppose, imagine: timeo ne aliud credam atque aliud nunties, T.: id quod volunt, Cs.: fortem crede, H.: se Suevorum caput, Ta.: pro certo creditur vacuam domum fecisse, S.: divinitate creditā Carmentae, L.: Crassum non ignarum fuisse, S.: caelo credidimus Iovem Regnare, H.: victos crederes, one might have imagined, L.: Crediderim, would fain believe, V.: in rem fore credens, expecting, S.: quem (Athin) peperisse Limnate creditur, O.: credi posset Latonia, be taken for, O.: Credo inpetrabo ut, etc., I suppose, T.: si te interfici iussero, credo, erit verendum, etc.: quod Pompeius, credo, non audebat, etc., Cs.: non enim, credo, id praecipit, ut, etc., I can't suppose he meant to teach, etc.
    * * *
    credere, credidi, creditus V
    trust, entrust; commit/consign; believe, trust in, rely on, confide; suppose; lend (money) to, make loans/give credit; believe/think/accept as true/be sure

    Latin-English dictionary > crēdō

  • 8 credo

    crēdo, didī, ditum, ere (арх. praes. conjct. creduam, creduas или creduis)
    1) вверять, поручать ( vitam et fortunas alicui LM)
    c. alicui summam belli L — возложить на кого-л. главное командование
    c. omnia consilia alicui Ter — поверять кому-л. все намерения (планы)
    2) давать взаймы (alicui pecuniam C, Sen)
    res credĭtae C — ссуда, вещь, данная в долг
    3) доверять, полагаться (utrumque vitium est et omnibus c. et nemini Sen)
    c. virtuti alicujus Sl — положиться на чью-л. доблесть
    se Neptuno c. Plвверить себя Нептуну (т. е. отправиться в морское путешествие)
    4) верить (potissimum Thucydidi credo Nep; c. alicui aliquid Pl или de re aliquā Pl, Nep, C; c. hoc esse factum Nep, Sl, C etc.)
    libenter homines id, quod volunt, credunt погов. Cs — люди охотно верят тому, чего они желают
    Cassandra non unquam credita Teucris V — Кассандра, которой тевкры никогда не верили
    aliquem ad credendum ducere или impellere C — убедить кого-л.
    crederes victos L — можно было подумать, что они побеждены
    c. oculis amplius quam auribus Sen — верить глазам больше, чем ушам; вводно
    mihi crede (редко crede mihi) или credas mihi velim C etc. — поверь мне (= даю тебе честное слово)
    credor (= creditur mihi) O etc.мне верят
    5) верить, веровать
    6) полагать, считать (c. aliquem esse praestantem virum L; c. aliquem Jovis filium QC)
    haud credo, sed certo scio Pl — не думаю, а доподлинно знаю
    creditur Pythagorae auditorem fuisse Numam L — Нума был, как полагают, слушателем Пифагора
    navis praeter creditur ire Lcr — кажется, что мимо движется (неподвижный) корабль
    erant, qui crederent sonitum tubae audiri T — были такие, которым чудился звук трубы; вводно
    credo Pl, C etc. — (как я) полагаю, по моему мнению, думается мне (credo, misericors est Pl)

    Латинско-русский словарь > credo

  • 9 non ci credo

    non ci credo
    I don't believe it
    \
    →  ci

    Dizionario Italiano-Inglese > non ci credo

  • 10 non gli credo mica

    non gli credo mica
    I don't believe him at all
    \
    →  mica

    Dizionario Italiano-Inglese > non gli credo mica

  • 11 non ti credo neanche un po'

    non ti credo neanche un po'
    you don't fool me for a minute
    \
    →  poco

    Dizionario Italiano-Inglese > non ti credo neanche un po'

  • 12 Credo, quia absurdum

    Верю, потому что нелепо.
    Формула, ярко отражающая принципиальную противоположность религиозной веры и научного познания мира и употребляющаяся для характеристики слепой, не рассуждающей веры и некритического отношения к чему-либо. Парафраза слов христианского писателя Тертуллиана, одного из так называемых отцов церкви ("De corpore Christi"-"О теле Христовом", V): Et mortuus est dei filius; prorsus credibile est, quia ineptum est. Et sepultus resurrexit; certum est, quia impossibile est. "И умер сын Божий; это достойно веры, так как нелепо. И погребен он, и воскрес: это достоверно, так как невозможно".
    В числе тех, которые восхищались остроумием вольтеровских памфлетов против католицизма, непременно должно было оказаться хоть несколько десятков серьезных и последовательных умов. Для этих умов очень скоро сделались невыносимыми те внутренние противоречия, на которых Вольтеру угодно было благодушно почивать, как на победных лаврах. Эти умы не могли переваривать ту неестественную смесь поклонения авторитету и знания, которою упивался Вольтер. Им надо было что-нибудь одно, или credo, quia absurdum, или отрицание всего того, что не может быть положительно доказано. (Д. И. Писарев, Популяризатор отрицательных доктрин.)
    [ Русский вестник ] делит защитников общины на две категории: одни почтенные люди - только уж очень глупы, потому что стоят на одном: credo, quia absurdum est, другие, - но о других вот как отзывается "Русский вестник": "...эти были свободны от всякого энтузиазма и не имели никаких убеждений". (Н. А. Добролюбов, Литературные мелочи прошлого года.)
    Протопоп, имевший двухэтажный дом, лег на окно, под которым были ворота, и в них в эту минуту въехал воз с сеном, причем ему, от облепихи и от сна до одури, показалось, что это в него въехало. Невероятно, но, однако, так было: credo, quia absurdum. (H. С. Лесков, На краю света.)
    Он подошел к ней, присел на диван, сказал как мог ласковее: - очень хорошо спели Вы Беранже! - Да? Приятно, что Вам понравилось. Легла удобнее и сказала, подмигнув, щелкая пальцами: - Это у меня вроде молитвы. Как это по-латински? Кредо квиа абсурдум, да? (М. Горький, Жизнь Клима Самгина.)
    Наш скептицизм совсем неуместен ввиду того, что история любит подчас пройтись невероятным путем, как Хлестаков любил иногда прочитать что-нибудь смешное. Credo quia absurdum. (Г. В. Плеханов, Наши разногласия.)
    Мещанство сопротивляется, оно хочет придумать свои несоциалистические ценности, и вот вам Розанов со своим бессмертием свиноподобного размножения, вот вам Бердяев с его трусливым утверждением бессмертия души: credo, quia absurdum. (А. В. Луначарский, Тьма.)
    Человек носит в своей душе образ божий, я говорю о его совести; католицизм лишает человека совести, бога в его душе он заменяет священником, - в этом и состоит таинство исповеди; религиозные догмы - подменяют разум; отсюда и рождается глубочайшее порабощение: вера в нелепость - credo, quia absurdum. (Виктор Гюго, Париж и Рим.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Credo, quia absurdum

  • 13 non

    not
    non ho fratelli I don't have any brothers, I have no brothers
    non ancora not yet
    non che io non voglia not that I don't want to
    non cedibile not transferable, non-transferable
    * * *
    non avv.
    1 (come negazione di un v.) not ( spesso contratto in n't con ausiliari o 'modal verbs'): non è vecchio, he isn't old; non era vero, it wasn't true; non sarà facile, it won't be easy; la questione non è stata risolta, the problem has not been solved; non ha amici, he hasn't any friends (o he has no friends); non avevamo soldi, we didn't have any money (o we had no money); non è venuto, he didn't come; non abbiamo ancora deciso, we haven't decided yet; non posso farlo, I can't do it; non potresti passare più tardi?, couldn't you call later?; non dovete cedere, you mustn't give in; non avrebbe dovuto accettare, he shouldn't have accepted; non oso telefonargli, I daren't phone him; non volete riposarvi un po'?, don't you want to rest a while?; non permetterò che la trattino in quel modo, I won't let them treat her like that; non dirlo, don't say it; non parliamone, let's not talk about it; non lavora in quella ditta, he doesn't work for that firm; non hanno voluto ascoltarmi, they wouldn't listen to me; non parlò per tutto il giorno, he did not speak all day; è meglio non indagare, we'd better not go into it; non vedendolo arrivare, cominciai a preoccuparmi, not seeing him arrive, I began to get worried // In frasi negative, come rafforzativo di un'altra negazione: non c'era nessuno, there wasn't anybody; non so nulla, I don't know anything; non hanno avuto nessuna notizia, they haven't had any news; non ne ho parlato con nessuno, I haven't spoken to anyone about it; non ha bevuto niente, he didn't drink anything; non disse neanche una parola, he didn't say a word; non ci credo affatto, I don't believe a word of it; non gliene importava niente, it didn't matter to him at all; non è mica vero!, it's not true at all!; non ci capisco un'acca!, I can't understand a word!; non vado mai a teatro, I never go to the theatre; non l'ho mai visto, I've never seen him; non era mai stato così felice, he had never been so happy ∙ Come si nota dagli esempi, l'avv. not non si usa in ingl. in presenza di un'altra negazione
    2 (in frasi interrogative, per lo più retoriche): non l'avevi detto proprio tu?, wasn't it you who said it?; chi non accetterebbe una simile proposta?, who wouldn't accept such an offer?; non avresti dovuto partire stasera?, shouldn't you have left this evening?; mi chiedo se non sarebbe stato meglio rinunciare, I wonder whether it wouldn't have been better to give up
    3 (come negazione di un agg. o avv. per affermare un concetto negandone l'opposto): non è improbabile, it's possible; è un'impresa non facile, it's a hard task; un uomo non privo di talento, a man not without talent; ha lavorato non poco per farsi una posizione, he worked hard to get on; non pochi la pensano come me, lots of people think the way I do; non sarà male ripeterlo, it won't do any harm to repeat it; non sempre si può fare quello che si vuole, you can't always do as you like; non senza fatica, not without effort; non del tutto, non completamente, not completely ∙ Come si nota dagli esempi, in questo caso la negazione è spesso espressa usando l'agg. o l'avv. di significato opposto
    4 (seguito da un compar.) no, not: doveva avere non più di vent'anni, he couldn't have been more than twenty; saranno stati non meno di mille, there must have been no fewer than a thousand; non più tardi di ieri, no later than yesterday; arriveremo non prima delle otto, we shall arrive not before eight o'clock; non oltre il 15 di questo mese, no later than the 15th of this month; un pesciolino non più grosso del mio mignolo, a fish no bigger than my little finger; una cifra non inferiore al milione, a figure no less than a million; un locale non più grande di questa stanza, a place no bigger than this room
    5 ( nelle contrapposizioni) not: non è bello, ma è simpatico, he isn't good-looking, but he's nice; non tu, ma lui avrebbe dovuto pensarci, you shouldn't have had to think of it, he should; dovete presentarvi domani, non oggi, you have to go there tomorrow, not today; è un problema mio, non tuo, it's my problem, not yours
    6 (con uso pleonastico; in ingl. non si traduce): non appena mi vide, mi corse incontro, as soon as he saw me, he ran to meet me; è più facile di quanto non si creda, it's easier than you think; poco mancò che non ci cascassi anch'io, I nearly fell for it too; ti aspetterò finché non arriverai, I'll wait for you to arrive; a meno che tu non voglia ripensarci..., unless you want to think it over... // in men che non si dica, in less than no time // In frasi esclamative: le bugie che non mi ha raccontato!, the lies he told me!; quanto non ho fatto per lui!, what I've done for him!
    ◆ FRASEOLOGIA: dottore o non dottore, è un ignorante, he's an ignoramus, whether he's got a degree or not // non che io ci creda, ma..., not that I believe it, but... // che è che non è, all of a sudden // non c'è di che, ( formula di cortesia in risposta a un ringraziamento) not at all, you're welcome.
    * * *
    [non]
    1. avv
    1) not

    non sono inglesithey are not o aren't English

    non devi farloyou must not o mustn't do it

    non puoi venireyou cannot o can't come

    non lo capisco affattoI do not o don't understand him at all

    grazie — non c'è di che — thank you — don't mention it

    2) (con sostantivo, aggettivo, pronome, avverbio) not

    non pochi sono d'accordo — not a few are in agreement, many are in agreement

    3)

    (con valore rafforzativo) non puoi non vederlo — you can't not see him, you'll have to see him

    2. pref
    non-, un...
    * * *
    [non]

    "è sposata?" - "non penso" — "is she married?" - "I think not"

    non una sedianot one o a (single) chair

    non proprionot quite o exactly

    non è che un graffio — it's only a scratch, it's nothing but a scratch

    ••
    Note:
    Generalmente, l'avverbio non ha il suo equivalente diretto nell'inglese not. Si ricordi tuttavia che la frase inglese non ammette una doppia negazione, e che quindi non può essere assorbito da un pronome o da un avverbio negativo: non mi conosce nessuno = nobody knows me; non ci vediamo mai = we never meet. A sua volta, diversamente dall'italiano, l'uso di not in frase negativa impone l'uso di un ausiliare se già non ne è presente uno nella frase. - La forma contratta di not, ossia n't, si lega al verbo ausiliare precedente: non l'ho vista = I haven't seen her; non è qui = she isn't here; non è potuta venire = she couldn't come; si ricordino le particolari forme contratte negative di will, shall e can, cioè won't, shan't e can't. Tutte queste forme contratte si usano solo nella lingua parlata e familiare. - Si noti, infine, l'accezione 3 sotto, che mostra come il negativo non davanti ad aggettivi o avverbi può essere reso in inglese mediante un prefisso di valore negativo
    * * *
    non
    /non/
    Generalmente, l'avverbio non ha il suo equivalente diretto nell'inglese not. Si ricordi tuttavia che la frase inglese non ammette una doppia negazione, e che quindi non può essere assorbito da un pronome o da un avverbio negativo: non mi conosce nessuno = nobody knows me; non ci vediamo mai = we never meet. A sua volta, diversamente dall'italiano, l'uso di not in frase negativa impone l'uso di un ausiliare se già non ne è presente uno nella frase. - La forma contratta di not, ossia n't, si lega al verbo ausiliare precedente: non l'ho vista = I haven't seen her; non è qui = she isn't here; non è potuta venire = she couldn't come; si ricordino le particolari forme contratte negative di will, shall e can, cioè won't, shan't e can't. Tutte queste forme contratte si usano solo nella lingua parlata e familiare. - Si noti, infine, l'accezione 3 sotto, che mostra come il negativo non davanti ad aggettivi o avverbi può essere reso in inglese mediante un prefisso di valore negativo.
     1 (con verbi) not (spesso contratto in n't con ausiliari e modali); non è a casa she isn't at home; a loro non è piaciuto they didn't like it; non l'ha visto? hasn't he seen it? "è sposata?" - "non penso" "is she married?" - "I think not"; si prega di non toccare (la merce) please do not handle (the goods); ho cercato di non ridere I tried not to laugh; ho una buona ragione per non farlo I have a good excuse for not doing it; non è che un bambino he's but a child; non hanno scrupoli they have no scruples; non è un posto dove fermarsi this is no place to stop; non c'è di che! don't mention it! not at all!
     2 (con sostantivi) not; non una sedia not one o a (single) chair
     3 (con aggettivi e avverbi) not; aumento non previsto unforeseen increase; oggetto non identificato unidentified object; le cose non dette things left unsaid; non qui not here; non proprio not quite o exactly; non tanto X quanto Y not so much X as Y
     4 (con comparativi) no, not; non più di no more than; non più tardi delle 6 no later than 6; non oltre maggio no later than May
     5 (in doppia negazione) non senza ragione not without reason; non meno difficile just as difficult; non disse nulla she didn't say anything; non c'era nessuno in giro there was no-one about; non metto mai zucchero nel caffè I never put any sugar in my coffee
     6 (con che restrittivo) non è che un graffio it's only a scratch, it's nothing but a scratch; non hai che da dirlo just tell me o say so; non farai che peggiorare le cose you'll only make things worse; non fa che lamentarsi she does nothing but moan
     7 (pleonastico) che cosa non farebbe per lei! he would do anything for her! per poco non perdevano il treno they almost missed the train.

    Dizionario Italiano-Inglese > non

  • 14 non

    avv.
    1.
    не

    credo che non verrà — я думаю, что он не придёт

    è venuto Carlo, non Gino — Карло пришёл, а Джино нет

    di quella biblioteca si servono studenti e non — этой библиотекой пользуются и студенты, и посторонние

    non dovevi telefonarmi? — насколько я помню, ты должен был мне позвонить!

    non è il padre di Bianca, quello? — если не ошибаюсь, это отец Бьянки!

    mi chiedo se non sia meglio rimandare l'incontro a domani — пожалуй, лучше отложить встречу на завтра

    non appena arrivi, telefona! — как только приедешь, позвони!

    è più intelligente di quanto non sembri — он умнее, чем кажется

    quante arie, quando non è che un impiegato di banca! — какой гонор, хотя он всего - навсего банковский служащий!

    e non ti incontro Francesco a Genova? — кого, ты думаешь, я встретил в Генуе? - Франческо!

    chissà che non sia guarito! — он, наверное, уже выздоровел!

    non che sia malato, è semplicemente stanco — он не болен, он просто переутомлён

    non è che imparasse tutte le poesie a memoria... — не скажу, что он учил все стихи наизусть...

    2.

    "Grazie!" "Non c'è di che!" — - Спасибо! - Не за что!

    in men che non si dicaмгновенно (avv.) (вмиг avv.; во мгновение ока)

    lei non sa chi sono io! — вы не знаете, с кем вы разговариваете!

    Il nuovo dizionario italiano-russo > non

  • 15 non ci credo

    сущ.

    Итальяно-русский универсальный словарь > non ci credo

  • 16 non ci credo gran fatto

    Итальяно-русский универсальный словарь > non ci credo gran fatto

  • 17 Non, mihi ignosce, credo me insequentem esse

    No, excuse me, I believe I'm next

    Latin Quotes (Latin to English) > Non, mihi ignosce, credo me insequentem esse

  • 18 io non ci credo

    io non ci credo
  • 19 Quia impossibile et non probātum

    Ибо это невозможно и не доказано.
    Парафраза, см. Credo, quia absurdum
    Выставив всю неполноту курсов английских университетов в научном отношении, в котором они не могут выдержать никакого сравнения с самыми слабыми из германских университетов, и вместе с тем всю их воспитательную деятельность и все их благодетельное влияние на общественную жизнь, Губер переходит к общественному воспитанию своей родины: "- Если мы поверим, наконец, всему (quia impossibile et non probatum), что выдается нам за истину, то, конечно, не может быть ни малейшего сомнения, что во всех моментах всеобщего ученого образования мы стоим бесконечно выше всех остальных народов". (К. Д. Ушинский, О народности в общественном воспитании.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Quia impossibile et non probātum

  • 20 Solus cum sola, in loco remōto, non cogitabuntur orāre "Pater noster"

    О мужчине и женщине, встретившихся в уединенном месте, никто не подумает, что они читают "Отче наш".
    Архидьякон подпер подбородок рукой и на мгновение задумался. Внезапно он круто повернулся к Гренгуару. - И ты мне клянешься, что не прикасался к ней? - К кому? - спросил Гренгуар. - К козочке? - Нет, к этой женщине. - К моей жене? Клянусь вам, нет! - А ты часто бываешь с ней наедине? -Каждый вечер, не меньше часа. Отец Клод нахмурил брови. - О! О! Solus cum sola non cogitabuntur orare "Pater noster". - Клянусь душой, что я мог бы прочесть при ней и "Pater noster", и "Ave Maria", и "Credo in Deum patrem omnipotentem", и она обратила бы на меня столько же внимания, сколько курица на церковь. (Виктор Гюго, Собор Парижской богоматери.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Solus cum sola, in loco remōto, non cogitabuntur orāre "Pater noster"

См. также в других словарях:

  • Credo — 1. Non credo, sagte der Abt, da man ihm das Kind gab (oder: da ihm die Magd ein Kind brachte). – Fischart. 2. Non credo, sagte der Mönch, da ihm die Magd ein Kind gab. – Simrock, 7076. [Zusätze und Ergänzungen] *3. Das wil mir in mein Credo nicht …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Credo — Saltar a navegación, búsqueda El credo es un breve compendio de las creencias fundamentales que todo cristiano, en toda época y lugar, cree. Básicamente, se trata de un esfuerzo realizado por la Iglesia cristiana en sus primeros tiempos para… …   Wikipedia Español

  • Credo (Religion) — Pour les articles homonymes, voir Credo. Chant grégorien Plain chant …   Wikipédia en Français

  • Credo apostolique — Credo (religion) Pour les articles homonymes, voir Credo. Chant grégorien Plain chant …   Wikipédia en Français

  • Credo catholique — Credo (religion) Pour les articles homonymes, voir Credo. Chant grégorien Plain chant …   Wikipédia en Français

  • Credo de la messe — Credo (religion) Pour les articles homonymes, voir Credo. Chant grégorien Plain chant …   Wikipédia en Français

  • Credo des apôtres — Credo (religion) Pour les articles homonymes, voir Credo. Chant grégorien Plain chant …   Wikipédia en Français

  • Non è vero... ma ci credo — Release date(s) 1952 Country Italy Language Italian Non è vero... ma ci credo is a 1952 Italian film …   Wikipedia

  • Credo quia absurdum — is a Latin phrase of uncertain origin. It means I believe because it is absurd It is derived from a poorly remembered or misquoted passage in Tertullian s De Carne Christi defending the tenets of orthodox Christianity against docetism, which… …   Wikipedia

  • Non quaero intelligĕre, ut credam, sed credo, ut intellĭgam — (lat.), ich verlange nicht zu verstehen, um zu glauben, sondern ich glaube, um zu verstehen (d.h. den Glauben über Alles setzen). Non qua itur, sed qua eundum est, nicht auf gemeinem, sondern auf rechtem Wege muß mar gehen. Non quamdiu, sed quam… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • NON (groupe de musique dark folk) — NON (groupe) Pour les articles homonymes, voir NON. NON est un groupe souvent rattaché à la scène dark folk et industrielle. C est un projet de Boyd Rice Biographie Dans ses concerts il délivre une totalisante et tétanisante non musique avec des… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»